شادي و برگزاري جشن يكي از ويژگيهاي فرهنگ ايراني است . تا پيش از ساسانيان ، يعني در دوران پارت ها و اشكانيان ، كسي را كه مرده بود ، بخاك م يسپردند و زاد روزش را ، از كوچك تا بزرگ ، از شاهزاده تا فقير، تا سي سال جشن مي گرفتند. مهرگان نيز مانند نوروز يك عيد )روزبه( در رابطه با ميترا مي باشد. ميترا در نوروز رستاخيز م يكند و با قرباني كردن گاوي، كه در اساتير ايران نماد زمستان است ، به زمين زندگاني دوباره مي بخشد، و در آغاز زمستان به آسمان بالا م يرود تا دوباره در آغاز بهار ، نوروز، پايين آيد. اين هردو، از جشنهاي ميترايي باستاني هستند كه پيش از زردشت و هخامنشيان در ايران برگزار م يشدند. از اينرو، برپايي اين جشن به زمان كيانيان برمي گردد. ناميده » مهرروز « در گاهشماري ايرانيان، روز شانزدهم هر ماه را موكل اين روز بشمار مي آوردند. بنا بر آيين » ايزد مهر « م يشد و معمول در ايران، چون نام روز با نام ماه يكي ميشد، آن روز را ايرانيان جشن ميگرفتند. از اينرو، روز شانزدهم از ماه مهر، جشن مهرگان بود كه يكي از بزرگترين جشنهاي ايران باستان بشمار ميرفت.

The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.